Koh Phangsn - Bangkok (25-28)

9 april 2017 - Koh Phangan, Thailand

Koh Phangan, onze laatste 'nieuwe' bestemming van deze fantastische reis. 

Hier op Koh Phangan hebben een we een wat luxere accommodatie geboekt dan de accommodaties in de rest van de reis. We slapen in het Rin Beach Resort, op steenworp afstand van het strand waar de Full Moon Party plaatsvind. Onze kamer is een grote driepersoons kamer, waar we uiteraard gewoon met z'n tweeën slapen. De badkamer is prima en we hebben weer een warme douche.

Bij de accommodatie zit een groot relaxed zwembad die direct op de zee uitkijkt. Prima plekkie dus om de laatste dagen door te brengen en een beetje bij te komen. De dagen die we op Koh Phangan zijn (9 t/m 11 april) brengen we eigenlijk allemaal door bij het zwembad. We hebben deze reis al zo veel gezien en meegemaakt dat dit voor ons heerlijk is. De avonden gaan we echter wel op pad. Je merkt dat het eiland steeds drukker wordt en iedereen toeleeft naar de Full Moon Party van 11 april.

Elf april breekt aan. Overdag brengen we net zoals de laatste dagen rustig door bij het zwembad. Voor vanavond hebben we afgesproken met Frank, en de rest van de groep waarmee we op Koh Tao hebben gedoken. Na het eten wachten we bij ons resort samen met Frank op Lianne en Melvin. We gaan naar het strand waar het al aardig vol loopt. Gezellig pakken we een drankje. Even later komen ook Roos en Charley (eveneens van het duiken) aan. Inmiddels is het strand al bomvol met mensen. Tussen de dertig en veertig duizend mensen voorzien van verf en fluoriderende shirts vieren feest. Het is een prima feestje, waar je gewoon een keer bij moet zijn geweest! Aan het eind van de avond zeggen we iedereen gedag.

De volgende ochtend vertrekken wij met de boot naar het vaste land (Surat Thani) om van daaruit met de bus naar het treinstation te gaan. Vanaf het treinstation pakken we vervolgens de nachttrein naar Bangkok. De nachttrein gaat er zo'n twaalf uur over doen.


De nachttrein is normaliter wel te doen. Dit keer is het echter een ramp. Het lijkt wel of ik midden in de grootste houtzagerij van de wereld lig. Een Thaise vrouw een bed lager en aan de overkant  (onder het bed van Miryam) lijkt elke minuut vier keer te sterven. Ze maakt geluiden alsof haar hele gezicht vacuüm zuigt ik een plastic zak. Of dit nog niet erg genoeg is knalt het gesnurk van een andere gast door de geluidsbarrière. Als deze gast een partner heeft is deze of doof, of slaapt ze in een ander huis aan de andere kant van de stad. Wat een ramp. Het liefst smijt ik mijn backpack dwars door het gordijntje naar beneden, hopende dat het vacuümrekken en hout zagen ophoudt. Een straaljager maakt minder geluid. Als ik net op het punt ben om in te grijpen wordt het kabaal even minder. Helaas is dit niet voor lange duur. 


Inmiddels is het half twaalf. Om half zeven stapte we in, ik lig hier dus al een tijdje. Miryam ligt op het bed aan de overkant van het gangpad. Ik ben benieuwd of zij wel kan slapen. 

Het eerste waar Miryam in de ochtend over begint is het belachelijk harde gesnurk. We hebben er dus allebei wakker van gelegen. 

om half 7 in de ochtend komen we aan op het station in Bangkok. Op dit vroege tijdstip merken we nog niks van hetgeen waarvoor we nu in Bangkok zijn; Songkran!

Songkran is het traditionele Thaise Nieuwjaar en wordt ieder jaar op 13 april gevierd. De Thai houden de boeddhistische jaartelling aan, waardoor ze 543 jaar ‘vooruit’ lopen. Het feest duurt officieel drie dagen, maar begint vaak al wat eerder, omdat de locals niet kunnen wachten iedereen nat te maken! Songkran wordt ook wel ‘het feest van het water’ genoemd, omdat je drie dagen lang iedereen legitiem nat mag maken. Het natmaken staat symbool voor het zuiveren en verkwikken van het lichaam. Flessen water, emmers ijswater, tuinslangen, waterpistolen… alle wapens zijn toegestaan – zolang het maar nat is.

Voor de gekkigheid begint moeten we eerst nog een slaapplaats zoeken. We besluiten het te proberen bij het Hostel waar we de eerste dag van onze reis ook hebben geslapen. Gelukkig hebben ze plek! We gaan naar onze kamer en ploffen op bed. Even twee uurtjes liggen, en even bijkomen. 

Tussen tien en elf uur gaan we (met onze zwemkleding) de straat op. Het is nog steeds aardig rustig, met komt blijkbaar laat op gang. We lopen naar een eettentje die we al kennen. We verwennen onszelf. Ondertussen zien we dat de straten aardig vol beginnen te lopen. Overal verschijnen mensen in felle kleuren voorzien van waterpistolen en emmers. We weten nu al dat we het niet droog gaan houden op het moment dat we hier naar buiten stappen. 

We zijn nog geen honderd meter buiten of er knalt al een leger waterpistolen onze kant op. We worden allebei, vrij kort na elkaar vol getroffen. Miryam krijgt een ijskoude straal vanaf een meter of vijf, vol in der oor. Ik schrik als ik zonder dat ik het verwachtte vol in mijn nek wordt geraakt. Dit belooft wat voor de rest van de dag!

Na een uurtje rondlopen zijn we inmiddels drijfnat. We besluiten ergens in een tentje met uitzicht op een drukke straat te gaan zitten om even wat te drinken. We zitten hier half binnen, waardoor wij geen doelwit meer zijn. We bestellen allebei een verse kokosnoot, vermoedelijk de laatste van de reis. Terwijl we ontspannen met onze kokosnoot barst er in de straat voor ons constant een watergevecht uit. Het is hilarisch om te zien hoe mensen denken dat ze niet geraakt zullen worden, om vervolgens tot op het bod doorweekt de straat te verlaten. 

We blijven uiteindelijk een paar uur op deze plek zitten en bestellen nog wat drankjes. Uiteindelijk besluiten we om deze tent te verlaten en te verruilen voor een massagesalon. We nemen allebei een oliemassage. Dit keer geen Thaise massage waarbij je als een trekpop uit elkaar wordt getrokken. Even ontspannen, en even opdrogen aangezien we in de 40 meter hierheen alweer drijfnat zijn gegooid. 

De massage was heerlijk, al had het op het einde wel weer wat weg van een Thaise massage. De kleine Thaise vrouw kon het niet laten om toch even wat ellebogen te plaatsen op gevoelige spieren. 

Het is inmiddels al wat later en we beginnen trek te krijgen. We lopen in de richting van ons hostel. Al vrij snel zitten we volledig klem in de mensenmassa. Het is een beetje te vergelijken met koningsdag in Amsterdam, alleen dan met veel meer mensen, en veel minder goed georganiseerd. Uiteindelijk doen we over een stukje van 150 meter ruim een uur. 

Terwijl we moer vast zitten tussen voornamelijk Aziaten, worden we uiteraard ook nog van alle kanten  voorzien van water. De ene emmer ploft op ons neer. We zijn allebei geen reuzen, maar we steken allebei een kop boven negentig procent van deze mensenmassa uit. Mede hierom zijn we natuurlijk een lekker doelwit voor wat vocht vanuit een emmer of waterpistool. Het water is nog niet zo'n probleem, al wordt het wel wat kouder doordat de zon aan het ondergaan is en er alleen schaduw in deze straat is door de hoge gebouwen. De Aziatische bevolking vind het ook leuk om een plakkaat modder in je porem te duwen. Waarom ze dit precies doen is bij ons niet bekend, en we zijn er dan ook niet extreem blij mee. 

Na een behoorlijke tijd op één plek klem gezeten te hebben zijn we er wel een beetje klaar mee. We zien dat weinig mensen echt de intentie hebben om te bewegen. Gewoon mee gaan in de stroming zit er dus niet in. We beginnen allebei een beetje druk te zetten op de massa. Langzaam komt er hier en daar wat beweging in. Ondertussen denk ik na over de veiligheid. Met de veiligheid hebben ze niet zo heel veel te maken hier. Als hier paniek uit zou breken dan was het foute boel geweest. Snel uit de massa komen dus, en lekker het hostel induiken. 

Als we eindelijk het hostel bereiken zijn we doorweekt, geplet, hongerig en gesloopt. We gaan lekker eten bij het restaurant dat hoort bij ons hostel. We hebben genoeg van de mensenmassa en gaan niet weer dat gedrang in.

De volgende ochtend is de dag van vertrek aangebroken. Onze wekker staat vroeg. We gaan geen risico nemen om te laat op het vliegveld te arriveren. We lopen naar een taxi die in een nabije staat staat geparkeerd. Er staan twee Thaise heren bij de Taxi. We geven aan naar het vliegveld te moeten. De jongste van de twee roept een bedrag en we lopen vrijwel gelijk weg, wat een grappenmaker. Al snel matigt hij zijn toon een beetje en komen we uit op een bedrag die wij al in gedachte hadden. 

Sneller dan verwacht komen we aan op de luchthaven. Alles verloopt hier soepel. We stappen voldaan in het vliegtuig. Het was een fantastische maand waarin we echt van alles hebben meegemaakt! We hadden graag nog langer willen blijven maar we vinden het toch ook weer lekker om naar huis te gaan! 

Bedankt:

We willen graag familie en vrienden bedanken voor de lieve berichten en voor het volgen van onze reis.

We hopen dat jullie de verslagen leuk hebben gevonden en dat jullie ook het gevoel hadden een klein beetje op reis te zijn.

Dit was de eerste 'grote' reis die we samen hebben gemaakt en het zal zeker niet de laatste zijn!

PS: Binnenkort plaatsen we nog meer foto's op deze blog. 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

2 Reacties

  1. Harold:
    20 april 2017
    Super leuk...blij dat jullie weer veilig thuis zijn......dat dan weer wel haha
  2. Ingrid:
    20 april 2017
    Ik heb geweldig genoten van jullie geestige verhalen. Een goede voorbereiding voor onze reis naar Thailand