Siargao, surfen en meer

Op de afgesproken tijd komen we aanlopen bij Cloud 9. Onze surfinstructeur staat al te wachten.

Onze surfinstructeur, Loy, is 25 en heeft twee kids. Zijn oudste kind surft al, ze is drie jaar. Het is een levensstijl en dat wordt er hier met de paplepel ingegoten.

Vandaag gaat de maat van Loy, de surfkamioen van Siargao met ons mee. Dit klinkt als een lot uit de loterij maar het blijkt een enorme trekpop. 

Het surfen gaat mij lekker af, de eerste golf pak ik direct en ik blijf zeker twintig meter staan. Ik wordt geassisteerd door Loy. Ook de rest van het uur pak ik aardig wat golfen.

Miryam heeft pech dat ze de kampioen heeft. Hij lijkt zich wat te goed te voelen om surfles te geven. Ondanks alles blijft ook Miryam een paar keer even staan.

Het constant terug paddelen is behoorlijk zwaar. Na uiteindelijk bijna twee uur surfen zijn we dan ook uitgeput.

Na het surfen en na een warme douche, rijden we met onze scooter naar Kermit. Kermit is een van de populaire tentjes op Siargao. De bagel met zalm is heerlijk. We chillen hier een tijdje.

Voor morgen boeken we een eilandtour. Ook trakteer ik mijzelf op een nieuwe pet voor in mijn collectie.

Later op de dag leer ik Miryam pokeren op onze veranda. Prima ontspannen dit.

In de avond scooteren we naar het tentje waar we gister al probeerde te eten. Omdat we nu een stuk later zijn is het wel open. Het tentje heet Kitya's en serveert voornamelijk Arabisch eten. We bestellen een plateau Arabische tapas,een vegetarische burrito, en twee calamansi gembersap. Het eten is heerlijk.

Na het eten scooteren we naar 'huis'.

De volgende ochtend regent het pijpenstelen. Gevalletje moesson. We vragen ons af of onze eilandentour wel doorgaat. Omdat het maar niet droog wordt moeten we wel op de scooter stappen om naar Kermit te rijden. Uit voorzorg, stappen we op de scooter in zwemkleding, nat worden we immers gegarandeerd. Om het feest compleet te maken missen we onze afslag waardoor we nog wat langer door de moesson heen en weer scooteren.

Eenmaal bij Kermit aangekomen hebben we de optie, gewoon gaan in de regen, of de helft van ons geld terug en niet meer gaan. Met dit weer vinden we het de moeite niet waard en we besluiten de tour dan ook af te zeggen. Gelukkig hebben we al tientallen eilanden gezien deze reis en valt de schade te overzien.

Nu moeten we de rest van de dag vullen. Een zeer uitgebreid ontbijt/lunch bij Kermit dan maar. Daarna naar huis door nog steeds de stromende regen, waarna we onder de warme douche duiken.

In de middag wordt het weer iets beter. We rijden naar Bravo's, een van de andere populaire tenten hier voor een lunch.

Na de lunch stoppen we op de terugweg even bij Shaka, een klein tentje met geniale snacks.

In de avond eten we net als in de middag bij Bravo's, het eten is super. Na het eten halen we een biertje voor thuis. Vlakbij ons huis vragen we aan onze bouwvakker buren of ze ons bier kunnen openmaken.
 
Voor we het weten zitten we met de drie Filipijnse mannen aan tafel. Al snel toveren ze een fles brandy tevoorschijn.
Ruim twee uur lang chillen we met onze nieuwe vrienden, echt een top avond.

René is 65 jaar en heeft 6 kinderen
Cesar is 45 en heeft 3 kinderen, en Toti heeft twee kinderen.

We leren veel over de Filipijnse cultuur. Ook vertellen ze ons wat ze verdienen. Cesar, de voorman en Ren verdienen beiden 600 Peso per dag, Toti verdient 400 Peso per dag. 

Omgerekend verdienden de mannen respectievelijk €280 en €187 in de maand. En deze bikkels werken niet vijf dagen, maar 7 dagen in de week. Alle drie komen ze van Manila, wat betekend dat ze hier drie maanden op een matje op de grond slapen en hun vrouw en kinderen niet zien. Na het project, de bouw van een klein restaurant gaan ze pas weer naar huis.

De mannen vertellen ons van alles over familie en de gebruiken hier. Zo bestaat het scheiden van een vrouw hier niet. Je trouwt hier echt voor het leven. Alleen als je echtgenoot overleid, zoals bij René kan je pas met een andere vrouw trouwen.

We lachen en leren veel. Na (te) veel bier en brandy gaan we naar bed.