Laos - Pakse

12-12-19 en 13-12-19

Super chill dat we onze tassen gelijk kwijt konden in ons nieuwe hostel. Zelfs onze bedden waren al klaar dus we konen nog even liggen. 

Rond 8 uur a half 9 gaan we op pad. We voelen gelijk dat het hier een stuk warmer is dan in bijv. Luangprabang. In een mooi uitziend tentje genaamd ‘Parisien Café’ gaan we ontbijten. We besluiten om Spaghetti te nemen, moet kunnen. 

Na het ontbijt gaan we een scooter huren bij Miss Noy, bij backpackers een bekende en betrouwbare verhuurder in de stad. Wel moeten we ons paspoort afgeven, maar dat is hier normaal. 

Nog steeds mogen we officieel niet rijden in Laos maar dat is voor niemand, en dus ook voor ons geen probleem. In dit land zijn er geen regels. Je kan doen waar je zin in hebt. Tegen het verkeer inrijden op de snelweg behoort ook tot de mogelijkheden hebben we gezien. Het is wel chil dat ze hier in tegenstelling tot Thailand gewoon rechts rijden. Hoe het echter werkt met voorrang en van rechts komen is ons niet helemaal duidelijk. Het lijkt erop dat je gewoon lekker moet dwingen. Los van het feit dat ze soms een stukje tegen de richting in rijden is het verder toch vrij rustig en georganiseerd. We hebben eerder gereden in bijv. Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen, daar vraag je je af hoe lang je nog te leven hebt. Hier in Laos (op het asfalt) is het vergelijkbaar met Nederland alleen dan honderd keer zo veel scooters en zo nu een dan een kudde overstekende koeien of geiten.

Je kan in de omgeving van Pakse een scootertocht van 200 km doen waarbij je meerdere dagen bezig bent. Wij kiezen er echter voor om de scooter voor 1 dag te huren en slechts een deel van deze tocht te doen. We rijden een kleine 60 km om bij de eerste waterval te komen. We lijken het gelijk te hebben getroffen want de waterval is mooi en we zijn er helemaal alleen. De naam van de waterval is Thamchampy. Bij de waterval maken we wat foto’s en zitten ontspannen met onze voeten in het water. 

Na even ontspannen pakken we bij het kleine restaurantje in de buurt een mango shake.

Vervolgens stappen we weer op de scooter en vervolgen we onze weg naar de volgende waterval een paar kilometer verderop. Deze waterval is drie keer zo hoog als de vorige waterval. Ook deze is dus spectaculair. Net als bij de vorige waterval chillen we een tijdje en beginnen dan aan de rit terug naar Pakse. Pakse is na Vientiane (de hoofdstad) de grootste stad van Laos. 

In de avond lopen we wat door de stad maar het is niet echt heel spectaculair. Besluiten om weer wat te gaan eten bij Parisien Café. 

Wat ons trouwens is opgevallen is dat alles, maar dan ook echt alles, in een plastic tas wordt gepropt hier. Koop je een fruitshake, dan willen ze er een plastic tasje omheen hangen. Koop je een broodje dan krijg je een zak eromheen. Koop je een rol mentos dan krijg je een zakje eromheen. Miljarden kilo’s plastic worden hier nutteloos gebruikt. Dit is overigens niet alleen in Laos het geval maar is in veel Aziatische landen. Het is niet zo gek dat de oceanen vol zitten met plastic. Zeker niet als je weet dat veel van die zooi hier in de rivieren terecht komt en rustig maar zee toe drijft. Men weet hier niet beter, maar toch zou het mooi zijn als het ooit beter wordt. 

Wat ook een trend is die we zien in Azië is dat het woord ‘onderhoud’ hier niet voorkomt. Ze bouwen iets, op dat moment is het mooi. Vervolgens doen ze er nooit meer wat aan. Huizen, hostels, wegen, alles is een paar jaar flitsend en veranderd dan in een pauperbende. Dat is apart maar heeft ook zo z’n charmes. Hier accepteren ze alles. Een gat in de weg van 40 cm diep, geen probleem. Een paar planken weg bij een houten brug over het water, no problemo. Een stuk van een raam of muur weg in je huis, lekker belangrijk. Stress, zeker om materiële zaken kennen ze hier niet, en dat is ergens wel mooi.

Na het eten bij Parisien Café blijven we nog even zitten en stippelen we onze reis wat verder uit. We hebben gemerkt dat het reizen weer leuk is, maar dat we het strand missen. We zijn nu ongeveer 16 dagen onderweg en hebben nog geen strand gezien. Het lijkt trouwens of we al vier weken onderweg zijn. Laos is mooi, maar toch heel anders dan bijvoorbeeld Thailand. De mensen zijn wel heel vriendelijk maar nog wel een stuk schuwer voor toeristen. Kindjes vinden het vaak wel interessant en zwaaien blij als we langskomen. Men spreek in veel gevallen geen of matig Engels. Maar met handen en voeten komt altijd alles goed. 

We besluiten vrij snel naar het zuiden te gaan. In het zuiden van Laos heb je the 4000 islands. Dit zijn eilanden in de rivier de Mekong. Deze rivier vormt tevens de grens tussen Laos en Cambodja. Ook hier zullen we dus geen echt strand zien, maar het is in elk geval een soort van kust en er schijnt een hele chille sfeer te hangen. 

In de ochtend van dertien december stappen we in de bus richting The 4000 Islands. We gaan naar Don Det, een bekende backpack bestemming. Op Don Det aangekomen na een busrit van drie uur en een stukje met een ferry moeten we opzoek naar een accommodatie. Vrijwel meteen zien we een super groot zwembad. Daar moeten we zijn denken we. We lopen naar de bijbehorende receptie een stuk verderop. Een blanke man zit achter de balie. Het blijkt een vriendelijke Belg te zijn. In het Nederlands helpt hij ons. We willen een bepaalde kamer maar de airco blijkt stuk. Zonder er om te vragen krijgen we een grotere mooiere kamer voor hetzelfde geld als de kleine kamer. De kamer is top! We kleden ons snel om en gaan wat eten. Na het eten lopen we direct naar het zwembad en ploffen neer voor een relax dagje.