Laos - Vang Vieng tot Pakse

09-12-19 tot 12-12-19

Tegenover ons Hostel in Vang Vieng zit een restaurantje genaamd ‘green restaurant’, het is dan ook geen verrassing dat alle muren groen zijn. Vanaf de grote veranda aan de achterkant van het restaurantje heb je een prachtig uitzicht op het bergachtige landschap. In de zon, met dit uitzicht pakken we maar weer eens een shake en wat eten. 

Na het eten lopen we een stukje door Vang Vieng. Vrij impulsief besluiten we om een massage te pakken. Wat een massage, een dramatische, dit is met afstand de slechtste die we ooit in Azië hebben gepakt. De twee vrouwtjes die ons masseren, of beter gezegd aaien met olie zijn aan een stuk door met elkaar aan het lullen. Ze gooien er zeker een liter olie tegenaan, maar als er een vlieg op je rug land voel je er meer van. Och och, een uur geaaid worden, genieten. Gelukkig is de schade maar €7 per persoon en hadden we ook niet extreem veel betere dingen te doen op dit moment. 

Glimmend van de olie lopen we terug naar ons hostel. Even douchen dan maar. Onderweg komen we een pinautomaat tegen. Toch leuk om even 1,5 miljoen te pinnen! Miljonair zijn voelt goed. 

In het hostel pakken we een douche, een warme. Daarna doen we even rustig aan op de kamer om vervolgens in het green restaurant een pizza te eten. Een vriendelijk mannetje staat de pizza’s vers te maken in zijn steenoven. 

De volgende ochtend huren we een scooter. De scooter is echter meer een motor. We hebben een internationaal rijbewijs maar die is niet van toepassing op Laos. We verwachten echter geen problemen dus we wagen het erop. Ik raak het gas amper aan en ik voel al dat we op een raket zitten. 

De wegen zijn hier ver van flitsend. Als je het al wegen mag noemen, op veel stukken is geen afvalt te bekennen en rij je over de stenen. Het is een kwestie van goed uitkijken want over een kuil van een halve meter in de weg doen ze hier niet moeilijk. Miryam trilt lekker weg achterop en we happen kilo’s stof.

Na een tijdje rijden over de onverharde wegen komen we aan bij een uitzichtpunt. We parkeren de scooter, betalen beide een euro en beginnen dan aan de 350 meter hoge klim naar boven. Dit is geen simpele klim, we klimmen nagenoeg recht omhoog. Met handen en voeten klimmen we van rots naar rots. 

Een flinke tijd later, drijfnat en uitgeput komen we aan op de top. Wauw! Wat een ongekend uitzicht! Dit was zeker de moeite. In de rotsen staat een motor geparkeerd. Uiteraard gaan we hier even mee op de foto. 

Omlaag is nog lastiger als omhoog maar we redden het. We stappen weer op de scooter om stof te happen. Mijn witte shirt is compleet voorzien van een laag stof. 

We stoppen ergens bij een Blue Lagoon. We betalen 10.000 kip entree (€1) en nemen een kijkje. Niet echt flitsend, maar ze verkopen shakes. Even het stof afvegen en de keel smeren. 

Onze scooter lijkt het niet meer te doen. Er is nog geen paniek maar chill is het niet. We schakelen de hulp van wat lokals in. Ze klooien wat en ontdekken dan dat het standaard niet helemaal is ingeklapt. Dit hebben we ooit al eerder gehad in de filipijnen maar we hadden er even niet aan gedacht. Gelukkig kunnen we weer op pad. 

Terug in het hostel is een douche nu echt nodig. Maar eerst eten we nog even wat aan de overkant bij opnieuw green restaurant. Dit keer een massaman curry en twee biertjes. De curry is zo goed dat deze voor vanavond opnieuw op het menu staat! 

De volgende ochtend staat om 9 uur ons busje klaar. Voor 50.000 kip per persoon worden we maar Vientiane gebracht. We zitten achterin het busje. Het is vrij warm en we doen mee aan het wk plafond koppen. De wegen hier zijn echt niet best. 

Rond een uur of 1 komen we aan in Vientiane. We worden op 200 meter afstand gedropt van het hotel waar Donovan en Xamirah verblijven. Eerder hadden we al even contact, en aangezien Vientiane op onze route naar het zuiden lag konden we prima even afspreken. 

We gaan zitten bij een klein tentje om wat te eten en drinken. Voordat we überhaupt na hebben gedacht over een drankje en wat eten staat er al een kerel in vrouwenkleren met een notitieblok naast onze tafel. Totaal geen druk om te bestellen dus. 

We vertellen elkaar onze verhalen en liggen zo nu en dan gevouwen van ‘t lachen. Altijd mooi om aan de andere kant van de wereld even met bekenden te chillen. 

Na de lunch nemen we alweer afscheid van elkaar. Miryam en ik gaan opzoek naar een busticket voor vanavond richting Pakse in het zuiden van Laos. We regelen een nachtbus. 

Voordat we door een open wagen worden opgepikt om naar het station te worden gebracht lopen we nog even over straat om wat snacks voor onderweg in te slaan. 

Ik sta ergens op een losse putdeksel en het water spuit omhoog over m’n schoen en scheenbeen heen. Ik breek half m’n nek en ben niet heel blij. Met wat wc papier probeer ik de schade wat te herstellen. 

Een tijdje later zitten we dan eindelijk in de nachtbus. Dit is een hele lekkere nachtbus. Op een vrij groot tweepersoonsbed met prima kussen en hoofdsteun liggen we in het bovenste deel van de bus. 

We zijn net lekker aan het ontspannen als de bus stopt bij een of ander busstation. Het is chaos. Een jonge gast komt naar boven en roept ‘out’. Heel veel meer komt er niet uit omdat hij dramatisch Engels spreekt. Het lijkt er eerst op of er een specifieke Duitse jongen uit de bus moet. Even later blijkt dat iedereen eruit moet en dat we in een andere bus moeten. 

Het is veel chaos omdat al die Laoitanen maar wat aanklooien. Niemand kan Engels en niemand neemt de leiding. Een aantal touristen zijn in paniek. Wij maken ons alleen druk om onze tassen, en of die Laoitanen slim genoeg zijn om alle tassen van de ene bus naar de andere bus over te zetten. Een van onze tassen zien we de bus in gaan. Bij die andere is het hopen dat die er al ergens in is gegaan,

Deze nieuwe bus is minder mooi dan de 1e bus. Toch hebben we een redelijk chille vergelijkbare plek.  

Hier en daar pakken we een paar uurtjes slaap. Rond half 7 komen we aan in Pakse. Op een paar honderd meter lopen zit ons hostel genaamd 1918’s. 

Vandaag gaan we eens goed bekijken hoe onze reis er verder uit gaat zien.