De reis is begonnen
28 februari 2018 - Donsol, Filipijnen
Daar gaan we dan, opweg naar een van onze hoog op de bucketlist geplaatste bestemmingen: De Filipijnen.
Vanaf Schiphol vliegen we via Taiwan, waar wij onverwachts toch even uit het vliegtuig moesten naar Manila.
Om half 8 's avonds stappen wij het vliegtuig uit en Ninoy Aquino intl Airport binnen, ‘hoe’? Ja zo dus.
Manilla ligt op het eiland Luzon, het grootste eiland van de Filipijnen. Op het eiland wonen bijna 50 miljoen mensen, wat nagenoeg de helft van de totale bevolking is.
In Manilla is het een chaos. Aan belijning op de weg doen ze niet. Wie het hardst dwingt krijgt hier voorrang. Jerry, onze filipijnse taxi chauffeur blijft cooltjes. Jerry spreekt zo waar een paar woorden Nederlands. Hij heeft een jaar in Nieuwegein gewoont bij zijn zus. Zijn andere zus woont in Utrecht. Wat een kleine wereld is het toch.
Klein is Manila niet, de stad telt ruim 1,7 miljoen inwoners maar die schijnen niet allemaal even veel te geven om een schone en nette stad. Ons is geadviseerd om zo snel mogelijk door te reizen naar een andere plek, en dit gaan wij dan ook doen.
Omdat wij zo laat zijn aangekomen moeten wij toch een nachtje doorbrengen in deze donkere en niet al te best ruikende stad.
Wij hebben ervoor gekozen om te pitten in een hostel op zo'n twee kilometer van het vliegveld. Het blijkt wat verder weg dan twee kilometer maar voor 7 euro brengt Jerry ons naar de goede plek.
Voor €10,- slapen wij in een prima kamer, midden in, wat zeker in het donker doet denken aan een ghetto. Onze kamer is voorzien van alle gemakken: 1 tweepersoonsbed, een (koude) douche, toilet, een raam, en een ventilator die meer geluid maakt dan een straaljager. Uiteindelijk is het allemaal goed te doen, veel meer dan een bed is nu ook niet nodig. Warm is het wel. Zonder ventilator drijf je naar de andere kant van de kamer.
De eigenaar van het hostel blijkt trouwens een Nederlander te zijn. Echt zo'n dikke, wat oudere stijlloze kere waarvan je je afvraagt of Peter R. de vries naar hem op zoek is.
We slapen niet al te best, maarja geen paniek. De volgende ochtend vertrekken wij vroeg, 5 uur 's ochtends naar het vliegveld. Een uur later dan gepland vliegen we in 1 uur en 10 minuten met Cebu Pacific naar Legazpi. Direct na het uitstappen en overigens ook al vanuit de lucht, zien wij de prachtige kegelvormige vulkaan Mayon. Deze vulkaan is extreem actief en liet dat ook vorige maand nog zien. Meer dan zestig duizend mensen moesten toen geëvacueerd worden. Gelukkig doet de vulkaan vandaag rustig en kunnen wij dus veilig landen op Legazpi.
Op het vliegveld ontmoeten wij Chaan, onze nieuwe taxi chauffeur, gids, cabaretier en vriend. Via de meest slingerende weg die er bestaat brengt Chaan ons door een prachtig landschap naar Donsol. We laten onze nieuwe vriend stoppen bij een goed uitziende plek. Het is gelijk goed, dit wordt ons verblijf: Siramsana Resort.
Onze kamer ligt letterlijk 20 meter van het strand af. Alleen een grasveldje, met wat hutjes waarin je heerlijk kunt chillen ligt tussen ons verblijf en het strand in. We leggen onze tassen in de kamer en lopen naar Fun diving dat tegenover ons resort zit. Alles waarvoor wij hier gekomen zijn regelen wij hier. Een super lief vrouwtje en een jonge filipijnse duiker helpen ons met veel plezier. Het resultaat: morgen een boottocht opzoek naar walvishaaien, en overmorgen drie verschillende duiken opzoek naar zowel Walvishaaien en Manta roggen!
De rest van de dag verloopt ook zeer ontspannen. We zijn net 200 meter van ons resort om een stukje te lopen als een plaatselijke moesson ons tot op het bot nat regent. We besluiten terug te lopen en eerst even te ontspannen. Een welverdiende powernap is het gevolg. Als we wakker worden gaan we toch nog een stuk lopen, iedereen zwaait naar ons en zegt ons gedag. Het lijkt er een beetje op of ze hier maar weinig toeristen zien. Super leuk!
We zien de zon ondergaan tijdens het eten met uitzicht op de zee. Het is nu al top en we zijn er pas 24 uur. Op naar de rest van het avontuur! En vooral ook naar morgen en overmorgen.
Vanaf Schiphol vliegen we via Taiwan, waar wij onverwachts toch even uit het vliegtuig moesten naar Manila.
Om half 8 's avonds stappen wij het vliegtuig uit en Ninoy Aquino intl Airport binnen, ‘hoe’? Ja zo dus.
Manilla ligt op het eiland Luzon, het grootste eiland van de Filipijnen. Op het eiland wonen bijna 50 miljoen mensen, wat nagenoeg de helft van de totale bevolking is.
In Manilla is het een chaos. Aan belijning op de weg doen ze niet. Wie het hardst dwingt krijgt hier voorrang. Jerry, onze filipijnse taxi chauffeur blijft cooltjes. Jerry spreekt zo waar een paar woorden Nederlands. Hij heeft een jaar in Nieuwegein gewoont bij zijn zus. Zijn andere zus woont in Utrecht. Wat een kleine wereld is het toch.
Klein is Manila niet, de stad telt ruim 1,7 miljoen inwoners maar die schijnen niet allemaal even veel te geven om een schone en nette stad. Ons is geadviseerd om zo snel mogelijk door te reizen naar een andere plek, en dit gaan wij dan ook doen.
Omdat wij zo laat zijn aangekomen moeten wij toch een nachtje doorbrengen in deze donkere en niet al te best ruikende stad.
Wij hebben ervoor gekozen om te pitten in een hostel op zo'n twee kilometer van het vliegveld. Het blijkt wat verder weg dan twee kilometer maar voor 7 euro brengt Jerry ons naar de goede plek.
Voor €10,- slapen wij in een prima kamer, midden in, wat zeker in het donker doet denken aan een ghetto. Onze kamer is voorzien van alle gemakken: 1 tweepersoonsbed, een (koude) douche, toilet, een raam, en een ventilator die meer geluid maakt dan een straaljager. Uiteindelijk is het allemaal goed te doen, veel meer dan een bed is nu ook niet nodig. Warm is het wel. Zonder ventilator drijf je naar de andere kant van de kamer.
De eigenaar van het hostel blijkt trouwens een Nederlander te zijn. Echt zo'n dikke, wat oudere stijlloze kere waarvan je je afvraagt of Peter R. de vries naar hem op zoek is.
We slapen niet al te best, maarja geen paniek. De volgende ochtend vertrekken wij vroeg, 5 uur 's ochtends naar het vliegveld. Een uur later dan gepland vliegen we in 1 uur en 10 minuten met Cebu Pacific naar Legazpi. Direct na het uitstappen en overigens ook al vanuit de lucht, zien wij de prachtige kegelvormige vulkaan Mayon. Deze vulkaan is extreem actief en liet dat ook vorige maand nog zien. Meer dan zestig duizend mensen moesten toen geëvacueerd worden. Gelukkig doet de vulkaan vandaag rustig en kunnen wij dus veilig landen op Legazpi.
Op het vliegveld ontmoeten wij Chaan, onze nieuwe taxi chauffeur, gids, cabaretier en vriend. Via de meest slingerende weg die er bestaat brengt Chaan ons door een prachtig landschap naar Donsol. We laten onze nieuwe vriend stoppen bij een goed uitziende plek. Het is gelijk goed, dit wordt ons verblijf: Siramsana Resort.
Onze kamer ligt letterlijk 20 meter van het strand af. Alleen een grasveldje, met wat hutjes waarin je heerlijk kunt chillen ligt tussen ons verblijf en het strand in. We leggen onze tassen in de kamer en lopen naar Fun diving dat tegenover ons resort zit. Alles waarvoor wij hier gekomen zijn regelen wij hier. Een super lief vrouwtje en een jonge filipijnse duiker helpen ons met veel plezier. Het resultaat: morgen een boottocht opzoek naar walvishaaien, en overmorgen drie verschillende duiken opzoek naar zowel Walvishaaien en Manta roggen!
De rest van de dag verloopt ook zeer ontspannen. We zijn net 200 meter van ons resort om een stukje te lopen als een plaatselijke moesson ons tot op het bot nat regent. We besluiten terug te lopen en eerst even te ontspannen. Een welverdiende powernap is het gevolg. Als we wakker worden gaan we toch nog een stuk lopen, iedereen zwaait naar ons en zegt ons gedag. Het lijkt er een beetje op of ze hier maar weinig toeristen zien. Super leuk!
We zien de zon ondergaan tijdens het eten met uitzicht op de zee. Het is nu al top en we zijn er pas 24 uur. Op naar de rest van het avontuur! En vooral ook naar morgen en overmorgen.
Veel plezier daar !
Janny en Jeroen
Doei.
Voorall doorrgaan