El Nido, Tour C

Nog maar zo'n eiland tourtje, dit keer Tour C. De lucht is weer strak blauw en het is een graad of dertig. Met een kano worden we net als gister, vanaf het strand naar de boot gebracht. Toevallig hebben we dezelfde kapitein als gisteren.

We doen op deze manier toch dapper ons best om zo veel mogelijk eilandjes te bezoeken. De Filipijnen telt echter 7107 eilanden, waarvan het eiland Palawan waar we nu zijn, uit ruim duizend eilanden bestaat. Je kan hier tien levens doorbrengen, en dan nog niet alles hebben gezien.

Tour C brengt ons op verschillende eilanden en strandjes. We komen onder andere op secret beach en hidden beach. Secret is het hier niet meer, maar evengoed is het er mooi.

Mocht je nadenken over een reis naar de Filipijnen doe het dan snel. Ook hier gaat uiteindelijk alles verpest worden door de komst van toerisme. De lokale bevolking doet haar best om de natuur te beschermen en dat doen ze na behoren, maar het geld van toeristen is toch ook wel aantrekkelijk. Ik denk dat het hier over een aantal jaar een gekkenhuis is. Nu is het gelukkig nog enigszins onontdekt.

Gisteren op tour A trouwens, kregen we op een van de eilanden van een super chille Filipijn uit Manila opeens twee kokosnoten. Hij vond het tof dat we zijn land bezochten en dat we het zo naar ons zin hebben. Trots zijn ze wel en terecht.

Ik had het al eerder gezegd, maar iedereen is hier zo aardig en beleefd, daar kunnen we in Nederland nog veel van leren.

Inmiddels, met name door al het snorkelen, zijn we aardig bruin, of moet ik zeggen rood? Mijn sunburn massage van gisteravond was dan ook geen overbodige luxe. Een uur lang werd ik gemasseerd met een soort komkommersalade. Aparte gewaarwording, maar wel lekker.

Waar we, en dan vooral ik, hier ook kennis mee gemaakt hebben is plankton. Plankton prikt of steekt als een kleine mesjes in je huid. Ik trek plankton blijkbaar slecht want ik zit helaas onder de rode plekjes. Mooi is anders, maarja wat doe je eraan. Miryam wordt er ook door gestoken maar haar huid lijkt er gelukkig minder heftig op te reageren.

Wat echt een bizar fenomeen is, is de Chinees. De gemiddelde Chinees hier verdrinkt al in een glas water. Ze kunnen echt voor geen meter zwemmen. Het meest sneue wat ik ooit heb gezien, zijn meerdere Chinezen die aan hun zwemvest, op hun rug, door een Filipijnse gids in het water worden voortgetrokken om zodoende 'te kunnen snorkelen'.

De Filipijnen lachen zich kapot. Een Filipijnse man vroeg aan ons wat wij van de Chineze taal vonden. Hij vind het lijken op bestek, waarbij je met je mes langs je vork sleept, 'kling kling'.

Onze laatste stop van de dag is op helikopter eiland. Als je het eiland ziet snap je wel waarom het zo heet.

Eenmaal terug aan land gaan we terug naar onze kamer, we douchen en kleden ons om. Vervolgens gaan we weer de straat op, brengen onze was naar een kleine wasserette en lopen door naar een tentje met schommels aan de bar. Hier drinken we allebei een cocktail. Na een tijdje chillen verkassen we naar het restaurant waar we gister ook aten. Een van de redenen is dat je daar met creditcard kan betalen. Pinautomaten zijn hier extreem zeldzaam, en ondanks dat het niet duur is moeten we toch op onze hoeveelheid cash letten. De eerste pinautomaat die wij gaan tegen komen is waarschijnlijk pas over 7 dagen in Cebu.

We eten uitgebreid onder het genot van een Filipijnse live band. Een zeer ontspannen eind van onze dag.