Koh Phi Phi (dag 15 en 16)
28 maart 2017 - Koh Phi Phi, Thailand
In de ochtend verlaten we Ao Nang en gaan met de ferry naar Koh Phi Phi.
Op het moment dat het eiland in zicht is en we de pier naderen zien we een zeeschildpad links van de boot! Het is van korte duur maar toch weer een dier die we kunnen afvinken.
Eenmaal op de pier staan er tientallen thaise mannetjes te wachten om je hun hostel aan te smeren. We negeren alles en lopen het eiland op om zelf een plekje te zoeken.
Na een klein stukje lopen vinden we een goedkope spot, dit is nog niet zo makkelijk gezien het feit dat Koh Phi Phi een relatief duur eiland is. We boeken een zeer simpele kamer voor 500 THB.
We kleden ons even om en lopen naar het strand. Het strand was anders dan dat ik mij herinner en anders dan Miryam had verwacht. Het strand was slechts zo'n twee meter breed. In mijn herinnering was het strand tientallen meters lang. Daarnaast wordt het water snel diep en is het niet echt schoon. Voorheen werd het honderden meters lang niet diep. Zeer vreemd en een beetje teleurstellend dus.
Desalniettemin vermaken we ons! Na een paar uur strand gaan we even terug naar onze kamer en kleden ons om.
In een nette outfit stappen we de straat weer op. We zien een bordje met 'vieuwpoint 20 minuten'. Ongepland besluiten we een kijkje te nemen. Al snel komen we aan bij een soort trap. Na ongeveer vijftien treden beseffen we al dat dit niet makkelijk gaat worden. Na ongeveer 30 treden is onze outfit al compleet doorweekt. We hebben beide nog nooit maar dan ook echt nooit zo ernstig gezweet als nu. Watervallen, emmers, het druipt van ons af.
Na een tijdje is het niet eens meer leuk, maar opgeven is geen optie en we zijn nu toch al zeiknat!
Eenmaal boven, net voor zonsondergang moeten we eerst even op adem komen. Ik ben al bijna gestorven, moet je nagaan hoe Miryam zich voelt met haar astma.
Eenmaal op adem gekomen bekijken we het uitzicht. Het is.., werkelijk waar.., ongekend teleurstellend. Vanuit ons huisje in Diemen is het uizicht beter. We hadden er veel meer van verwacht, mede door de foto's die we hadden gezien. Het eiland is overduidelijk steeds voller gebouwd de afgelopen jaren. Dit zag ik al op het strand waar gewoon een complete rij 'gebouwen' of iets wat daarvoor moet doorgaan is bijgebouwd.
Als we dit hadden geweten hadden we deze megaklim niet gemaakt, maar we zijn in elk geval conditioneel bezig geweest.
Eenmaal beneden hebben we behoorlijk trek. We bestellen lekker barbaars patat, maar dan op een manier hoe we dit niet eerder gegeten hebben: chili cheese fries. Het was een kleine portie, maar geniaal!
Op de patat zit gehakt, gesmolten kaas en kruiden, heerlijk.
We zitten echter nog niet vol en ploffen iets verder op lekker neer in een leuk ander klein eettentje. Ik bestel masaman curry. Ook deze maaltijd glijdt soepel en smaakvol naar binnen.
Na het eten is het tijd voor een gezellig drankje. Bestellen onze eerst bucket 'Strawberrie vodka'. Het alcohol gehalte is zo te proeven niet te zuinig. Ondertussen knalt er overigens een flinke moesson naar beneden. De regen zorgt ervoor dat het minder druk is op de straten dan normaal. Een feestje pakken op het strand zit er ook niet in.
Niet al te laat pitten dan maar. Morgen alweer vroeg op, best een zwaar leven, het leven van een reiziger.
De volgende ochtend moeten we om zes uur klaar staan bij een bepaalde toko en dat staan we dus ook. Gekgenoeg is deze toko nog dicht. Om kwart over zes beginnen we hem toch wel te knijpen. Gelukkig komt er een paar minuten later een thaise gozer aanrennen. We lopen met hem mee naar een ander tentje. Hij laat ons plaatsnemen en loopt zelf weer weg. Even later komt hij met ontbijt aanzetten, en het is ook nog eens lekker!
Iets later stappen we met twee andere stellen (een Chinees stel en een Cannadees stel) in een Longtailboot en varen weg. Onze eerste stop is het schitterende Maya Bay, bekend van de James Bond film. We zijn bijna de enigste hier, heerlijk!
Na onze eerste stop varen we een stukje verder om op een eveneens schitterende plek te snorkelen. Het Canadese stel is overigens super chil! We kunnen het goed met ze vinden en maken foto's voor elkaar en ook met elkaar.
Tijdens het snorkelen dwaal ik wat af richting de rotsen. Opeens zie ik een stel haaien zwemmen. Dit keer zijn het opnieuw blacktip reefsharks, ze zijn alleen een slag groter. De grootste exemplaren komen dicht bij een meter.
Ik roep Miryam, David en Brittany! Met z'n vieren genieten we van het snorkelen met de haaien en alle andere vissen.
Na deze stop varen we door naar de mooiste plek van de dag. Het lijkt op een enorm blauw zwembad omringt met rotsen. Hier zwemmen we een tijdje en genieten van deze magische plek.
De laatste stop van deze vier uur durende trip is Monkey Beach. We zien de apen al liggen op het moment dat we dichterbij komen varen. De apen zijn fascinerend. We stappen aan land. Het duurt niet lang of er lopen apen over mij en David heen. Miryam maakt snel wat foto's.
We varen terug naar Koh Phi Phi. Vlak naast onze boot valt een Adelaar een kleine vogel aan. Het is een spectaculair gevecht, welke de kleine vogel uiteindelijk verliest.
De Canadezen hebben haast, ze moeten de boot naar Koh Lanta halen. Bij de pier wisselen we snel onze gegevens uit. We spreken af dat ze ons laten weten waar ze op Koh Lanta gaan slapen, wij komen vanmiddag met een latere boot ook die kant op..
Het was een top ochtend!
Op het moment dat het eiland in zicht is en we de pier naderen zien we een zeeschildpad links van de boot! Het is van korte duur maar toch weer een dier die we kunnen afvinken.
Eenmaal op de pier staan er tientallen thaise mannetjes te wachten om je hun hostel aan te smeren. We negeren alles en lopen het eiland op om zelf een plekje te zoeken.
Na een klein stukje lopen vinden we een goedkope spot, dit is nog niet zo makkelijk gezien het feit dat Koh Phi Phi een relatief duur eiland is. We boeken een zeer simpele kamer voor 500 THB.
We kleden ons even om en lopen naar het strand. Het strand was anders dan dat ik mij herinner en anders dan Miryam had verwacht. Het strand was slechts zo'n twee meter breed. In mijn herinnering was het strand tientallen meters lang. Daarnaast wordt het water snel diep en is het niet echt schoon. Voorheen werd het honderden meters lang niet diep. Zeer vreemd en een beetje teleurstellend dus.
Desalniettemin vermaken we ons! Na een paar uur strand gaan we even terug naar onze kamer en kleden ons om.
In een nette outfit stappen we de straat weer op. We zien een bordje met 'vieuwpoint 20 minuten'. Ongepland besluiten we een kijkje te nemen. Al snel komen we aan bij een soort trap. Na ongeveer vijftien treden beseffen we al dat dit niet makkelijk gaat worden. Na ongeveer 30 treden is onze outfit al compleet doorweekt. We hebben beide nog nooit maar dan ook echt nooit zo ernstig gezweet als nu. Watervallen, emmers, het druipt van ons af.
Na een tijdje is het niet eens meer leuk, maar opgeven is geen optie en we zijn nu toch al zeiknat!
Eenmaal boven, net voor zonsondergang moeten we eerst even op adem komen. Ik ben al bijna gestorven, moet je nagaan hoe Miryam zich voelt met haar astma.
Eenmaal op adem gekomen bekijken we het uitzicht. Het is.., werkelijk waar.., ongekend teleurstellend. Vanuit ons huisje in Diemen is het uizicht beter. We hadden er veel meer van verwacht, mede door de foto's die we hadden gezien. Het eiland is overduidelijk steeds voller gebouwd de afgelopen jaren. Dit zag ik al op het strand waar gewoon een complete rij 'gebouwen' of iets wat daarvoor moet doorgaan is bijgebouwd.
Als we dit hadden geweten hadden we deze megaklim niet gemaakt, maar we zijn in elk geval conditioneel bezig geweest.
Eenmaal beneden hebben we behoorlijk trek. We bestellen lekker barbaars patat, maar dan op een manier hoe we dit niet eerder gegeten hebben: chili cheese fries. Het was een kleine portie, maar geniaal!
Op de patat zit gehakt, gesmolten kaas en kruiden, heerlijk.
We zitten echter nog niet vol en ploffen iets verder op lekker neer in een leuk ander klein eettentje. Ik bestel masaman curry. Ook deze maaltijd glijdt soepel en smaakvol naar binnen.
Na het eten is het tijd voor een gezellig drankje. Bestellen onze eerst bucket 'Strawberrie vodka'. Het alcohol gehalte is zo te proeven niet te zuinig. Ondertussen knalt er overigens een flinke moesson naar beneden. De regen zorgt ervoor dat het minder druk is op de straten dan normaal. Een feestje pakken op het strand zit er ook niet in.
Niet al te laat pitten dan maar. Morgen alweer vroeg op, best een zwaar leven, het leven van een reiziger.
De volgende ochtend moeten we om zes uur klaar staan bij een bepaalde toko en dat staan we dus ook. Gekgenoeg is deze toko nog dicht. Om kwart over zes beginnen we hem toch wel te knijpen. Gelukkig komt er een paar minuten later een thaise gozer aanrennen. We lopen met hem mee naar een ander tentje. Hij laat ons plaatsnemen en loopt zelf weer weg. Even later komt hij met ontbijt aanzetten, en het is ook nog eens lekker!
Iets later stappen we met twee andere stellen (een Chinees stel en een Cannadees stel) in een Longtailboot en varen weg. Onze eerste stop is het schitterende Maya Bay, bekend van de James Bond film. We zijn bijna de enigste hier, heerlijk!
Na onze eerste stop varen we een stukje verder om op een eveneens schitterende plek te snorkelen. Het Canadese stel is overigens super chil! We kunnen het goed met ze vinden en maken foto's voor elkaar en ook met elkaar.
Tijdens het snorkelen dwaal ik wat af richting de rotsen. Opeens zie ik een stel haaien zwemmen. Dit keer zijn het opnieuw blacktip reefsharks, ze zijn alleen een slag groter. De grootste exemplaren komen dicht bij een meter.
Ik roep Miryam, David en Brittany! Met z'n vieren genieten we van het snorkelen met de haaien en alle andere vissen.
Na deze stop varen we door naar de mooiste plek van de dag. Het lijkt op een enorm blauw zwembad omringt met rotsen. Hier zwemmen we een tijdje en genieten van deze magische plek.
De laatste stop van deze vier uur durende trip is Monkey Beach. We zien de apen al liggen op het moment dat we dichterbij komen varen. De apen zijn fascinerend. We stappen aan land. Het duurt niet lang of er lopen apen over mij en David heen. Miryam maakt snel wat foto's.
We varen terug naar Koh Phi Phi. Vlak naast onze boot valt een Adelaar een kleine vogel aan. Het is een spectaculair gevecht, welke de kleine vogel uiteindelijk verliest.
De Canadezen hebben haast, ze moeten de boot naar Koh Lanta halen. Bij de pier wisselen we snel onze gegevens uit. We spreken af dat ze ons laten weten waar ze op Koh Lanta gaan slapen, wij komen vanmiddag met een latere boot ook die kant op..
Het was een top ochtend!
