2015 - Kuta tot Gili eiland Trawangang

Met het scooter avontuur achter de rug komen we weer aan in Kuta bij het hostel waar onze tassen liggen.

De Nederlandse eigenaar verteld ons dat hij helaas volgeboekt zit. Het is buiten inmiddels donker en we zijn gesloopt. We zitten er dan ook niet op te wachten om nog een slaapplaats te zoeken. We drinken een paar biertjes met de Nederlander. Hij komt met het idee en voorstel om wat matrassen op het dakterras te leggen. We stemmen in, en gaan pitten in de open lucht.

De avond is nog jong. Om onze nacht op het dak te versoepelen gaan we eerst uiteten en daarna een drankje doen. We belanden weer in onze favoriete tent, Sky Garden. Zoals gebruikelijk werken we wat bier weg.

Uiteindelijk belanden we 'thuis', op het dak. Joost en ik bouwen een soort bunker. We spuiten onzelf vol met een extreme laag deet tegen de muggen. Uiteindelijk slapen we gewoon prima en zijn we niet tot nauwelijks gestoken.

De volgende ochtend worden we om half tien opgehaald met een busje. We gaan naar het Gili eiland Trawangang. De busreis tot de haven duurt anderhalf uur, vervolgens zitten we bijna een uur op een boot om aan te komen op een hagelwit strand, vervelend. We moeten van de boot af met een laddertje. Ik heb schoenen aan dus ik besluit te springen net voorbij het water. Het lukt en ziet er uiteraard atletisch uit, haha. Een paar tellen later let ik even niet op als er een grote golf het land op komt, schoenen alsnog doorweekt, voor niks gesprongen dus.

Prioriteit één is het vinden van een slaapplaats. We hebben een onderkomen van Internet in gedachten. We lopen erheen. Op nog geen tien meter van het hostel staat een enorme moskee, uit de moskee komt een soort gezang. Niet echt rustgevend. We besluiten weg te lopen tot het geluid verdraagbaar is.

We belanden in een chil onderkomen. Een losstaand huisje met een enorme veranda. Op de veranda is een overdekt bed geplaatst van drie bij drie meter, heerlijk om te ontspannen. Binnen staan twee enorme tweepersoons bedden. Ook de badkamer is keurig!  

In de avond gaan we uit in een strandtent. Het gaat los, heel erg los. Op stoelen, tafels en op de grond dansen mensen. We drinken bier en sambuca's. Het is wel een bakkie warm maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Opeens stopt de muziek. Het is twaalf uur. We komen erachter dat we op een moslim eiland zitten en het ramadan is. Einde feest dus, hebben wij weer. Iedereen loopt een bepaalde richting op, twee Engelse meiden vertellen ons dat er een plek is waar iedereen na twaalf uur gaat chillen. We lopen dus maar mee. Het is druk,  maar ook geen muziek.  Niet veel later Thaien dennis en ik af, Joost en Erwin blijven nog even.

bij een vrouwtje op straat eet ik wat. Er ligt van alles. Ze ramt een paar scheppen rijst en een bamboeblad. Ik wijs wat dingen aan waarvan ik niet eens weet wat het is. Ze schept het erop. "sambal" vraagt ze, ik zeg nee.  Ze vraagt het nog een keer, ik geef toe en zeg ja, maar een klein beetje. Haar emmer sambal is voor negentig procent leeg. Ze besluit om het restant eroverheen te kieperen. Ze ligt gevouwen. Ik betaal en loop richting onze accommodatie met Dennis. Na mijn eerste hap sta ik compleet in de fik. De flammen schieten uit m'n oren.  Dapper eet ik door. Alles zit erin maar ik ga echt helemaal kapot. Ik zie ergens een kraantje. Ik ga eronder hangen en neem wat slokken, niet te doen, haha.

Erwin en Joost maken het laat. De volgende ochtend zijn Dennis en ik dan ook als eerste wakker. De Indonesische jongens van ons verblijf maken ontbijt voor ons.  Ik eet een pannenkoek met banaan. Dennis toast me ei. Vooral de verse jus d'orange glijdt heerlijk naar binnen.

Iets later lopen we samen over het hagelwitte strand. Dit is qua strand misschien wel de mooiste plek waar we zijn geweest. Op het eiland zijn overigens geen gemotoriseerde voertuigen. Alles gebeurt met de fiets en paard en wagen. Terug in de tijd!

Den en ik hangen een tijd op het strand en im het water. Paar uur later komt eerst joost en daarna Erwin aangeslenterd.  We verkassen naar een soort grote zitzakken iets verderop. Wat een leven.

Ook deze avond gaan we eerst wat eten en daarna naar de vele strandtenten. We belanden in een tent waar we bierpong spelen. We ontmoeten hier een Nederlandse meid die Bierstekker van der achternaam heet. Daar kun je mee thuiskomen. We spelen bierpong met een aantal gasten. Twee Nederlandse meiden, een Roemeense meid, een Australische gozer en een kast uit Slovenië. Beetje jammer dat ik in het team zit met de Australiër en Bierstekker. Ze kunnen er geen hout van. De Australische knakker kan de tafel niet eens raken. Ondanks dat ik zeven van de tien bekers weet te raken wint Dennis met zijn team. Joost en Erwin winnen van de Sloveense kast. Het is gezellig. Op wisselende tijdstippen belanden we uiteindelijk thuis.

De volgende dag slapen de jongens nog als ik wakker wordt. Voor tien uur moet je ontbijt bestellen, mocht je willen eten. Iets voor tien bestel ik het een en ander en wek daarna de jongens. Eten doet goed. We gaan vervolgens weer naar het prachtige strand. Koud is het niet.

Ik zit even later te eten op een van bamboe gamaakte verhoging in de schaduw aan het strand. Den ligt een paar meter verderop op een handdoek in de zon. Iets later staat hij op en komt naar me toe gelopen. 'Het is erger als gister toch?' vraag ik. Drijfnat kijkt hij me aan.. 'veel erger!' zegt hij hoofdschuddend. Hij pakt m'n fles water en plant deze op zijn voorhoofd. Ik ga stuk, haha prachtig.

De rest van de dag ontspannen we. Ik drink een kokosnoot, geniet van het uitzicht en het weer, heerlijk. Dit is vakantie!