2015 - 3 daagse scooter toch Bali!

Het is half één, ons zelf geplande scooter avontuur op Bali gaat beginnen. We verlaten Kuta in noordelijke richting.

Het enigste wat we mee hebben is een kleine rugzak met een handdoek,  tandenborstel, een extra korte(zwem) broek, een boxershort, mobiel en camera's en geld. De rest van onze bagage ligt in een hostel in Kuta.

In onze broekzak zit een klein geldbedrag. De rest van ons geld en pasjes zit onder in de scooter en in onze boxershorts. De politie is hier zo corrupt als het maar kan. We hebben ons laten vertellen dat ze toeristen aanhouden en al hun geld afnemen, als je niet betaald moet je mee naar het bureau. Advies dat we kregen; altijd wegscheuren als de politie je wil laten stoppen. Alleen motoragenten moet je serieus nemen. Met dit in onze gedachten rijden we over drukke wegen richting onze eerste geplande stop.

Opweg naar de eerste stop; de Tanalot tempel, raken Dennis en ik, Joost en Erwin op de een of andere manier kwijt. Het bereik van de mobiele telefoons is hier hopeloos dus communiceren lukt niet tot nauwelijks. Den en ik besluiten maar richting de tempel te rijden in de hoop dat we Joost en Erwin daar treffen. We gokken maar wat qua route en belanden bij een tempel aan de zee. We zien de anderen echter niet. Het blijkt niet de Tanalot tempel te zijn. Ondanks dat we verkeerd zitten maken we toch een korte stop en nemen foto's.

We spreken wat lokale jongens aan die bij de tempel op een muurtje zitten. Ze kunnen geen woord Engels. Bij het horen van de naam 'Tanalot' kunnen ze nog net de goede richting aanwijzen. Den en ik springen weer op de scooter en vervolgen onze weg. 
Uiteindelijk na een half uur komen we aan bij de juiste tempel. Het is druk en het stikt van de toeristen. We betalen twee euro om onze scooter te parkeren en richting de tempel te mogen. Ook hier nemen Den en ik wat foto's. Opeens zien we de jongens lopen. Weer herenigd, haha. Op een terras met uitzicht op de tempel gelegen in de zee vlak voor de kust, eten en drinken we wat.

In een tentje vlak voor de tent waar we eten hangt een vliegende hond (vleermuis) op z'n kop aan een stok, wat een beest! Na het eten, variërend van Indonesische soep tot saté met rijst lopen we weer richting de scooters.

De volgende bestemming is Canggu, een kust plaatsje iets verderop. We blijven hier maar kort om vervolgens verder te rijden naar Ubud. Ubud ligt een flink stuk land inwaarts en de juiste weg vinden is minder makkelijk dan het lijkt. We zijn nog maar net opweg of we rijden in een enorme politie fuik. Tot onze verbazing worden we niet aangehouden. We vervolgen onze weg maar rijden geregeld verkeerd door de vele kleine chaotische straatjes. Uiteindelijk komen we bij zonsondergang aan in Ubud. Het eerste wat we doen is neerploffen in een tentje met wifi. We eten wat en zoeken een slaapplaats via Internet. Joost vind een net hostel en boekt het. Na opnieuw wat zoeken komen we bij het hostel aan. Het ziet er keurig uit, er is alleen één probleem, we hebben voor morgen geboekt in plaats van vandaag, haha. Voor vandaag zit het hostel vol, ook dat nog.

We lopen de straat op en zoeken wat anders, we belanden bij een nette plek met keurige twee persoons kamers. We kaarten nog wat en gaan dan pitten! De volgende ochtend worden we enigszins gebroken wakker, de bedden zijn vrij hard. Het personeel maakt heerlijke pannenkoeken voor ons. Op de binnenplaats die stikt van mooie tropische vogels in kooien eten we de pannenkoeken op. Ik zeg 'good morning' tegen één van de grotere vogels. Beleefd zegt deze 'good morning' terug, haha prachtig. 

Iets later stappen we op de scooters om voor de tweede dag te gaan touren. Maar niet voordat we eerst nog een keer worden opgelicht. Voor de tweede keer betalen we parkeergeld aan dezelfde oplichter. Hij beweert dat ons kaartje van gister niet van hem is. Het is maar tweeduizend Roepia, oftewel vijftien cent ofso dus we laten het gebeuren. Heeft die oplichter ook een goeie dag.

Onze eerste bestemming zijn de rijstvelden in de bergen. We leggen veel kilometers af. We belanden hoog in de bergen en hebben een prachtig uitzicht over rijstvelden, en later over een enorm meer, bergen en een vulkaan. De reis verloopt echter niet zonder spanning en drama!

Zoals verwacht treffen we politie onderweg. Vaak kunnen we er stiekem langs rijden, maar het gaat lang niet altijd makkelijk. 

**
We vervolgen onze weg even later, richting het noorden; Lovina. Na opnieuw een flink aantal kilometers komen we in de buurt van Lovina. We zoeken de juiste richting.  Als een geschenk uit de hemel stopt er een man op een scooter. Hij vraagt of we naar Lovina willen en een slaapplaats zoeken. We gaan erop in en belanden bij een zeer nette accomodatie vlak bij het strand. We eten op het strand en genieten van een biertje en de zonsondergang. 

De volgende morgen zouden we om half zes worden opgehaald, om vervolgens met een bootje dolfijnen te spotten. Als onze kapitein er om kwart over zes nog niet is lopen we naar het strand. Daar zit die grappenmaker rustig een sigaret weg te zuigen. We begroeten hem alsof er niks aan de hand is en stappen in een kleine boot, een soort kano voor vijf personen. We varen en varen. Ons vertrouwen is bijna bij het nulpunt.  Ook de kapitein zegt dat we ze allang hadden moeten zien. Dit is wel balen!

Opeens springt er een dolfijn twintig meter verderop uit het water. Erwin en ik zien het! We worden gelijk enthousiast. Joost en Den miste hem. Opeens stikt het van de bootjes. Ergens verderop duiken ze weer op, alle bootjes varen er als een gek op af. Wij varen helemaal achteraan. Opeens duiken er vijf dolfijnen echt op één meter, naast onze kano achtige boot op, prachtig! Alle andere boten hebben niks door. De beesten komen een paar keer boven, ik film het. Even later verdwijnen ze weer. Toch gezien waar we voor kwamen! We varen terug richting de kust om te snorkelen. Het koraal is prachtig. De extreem blauwe zeesterren en de verschillende vissen zijn net zo mooi.

Eenmaal van de boot pakken we onze spullen en stappen op de scooter richting de Gigit waterval. Mooi, maar geen Niagra Falls. We vervolgen onze weg richting een vulkanisch meer in de bergen. In het meer ligt een tempel. Het is stervensdruk, iedereen maakt foto's. Vlak bij de tempel is een luxe restaurant waar je voor zeven euro onbeperkt kan eten van een buvet. Ik prop twee enorme borden naar binnen, heerlijk. 

Volgende stop, Monkey forest. We zijn nog maar net van de scooter afgestapt of er springt een aap op de scooter. Hij kaapt onze flesjes water, haha. Het is geen kleine jonge dus we laten hem z'n gang gaan.

We lopen Monkey Forest binnen. Het stikt van de apen! Overal liggen, zitten, klimmen ze of rennen ze rond. Bij een klein hutje kopen we bananen. De apen klimmen op ons om ze te pakken, best even eng maar geweldig! Er zijn ook veel baby aapjes, fascinerend om ze te bestuderen! Een tijd later verlaten we de apen!

We rijden richting Sanur, in zuid-oostelijke richting. We treffen op straat een gozer die iets uitkraamt over Budda to Budda.  We volgen hem, via dunne straatjes komen we bij een villa achtig ding. Binnen zitten allemaal mannetjes met gereedschap sieraden te maken. Tof om te zien. In een zaal ernaast liggen duizenden sieraden! Het is geen echte Budda maar de sieraden zijn mooi! Uiteraard liggen de prijzen relatief laag.

Een ervaring rijker springen we op de scooter richting een Nederlandse
duik school die ook in Sanur moet zitten. De info is zeer bruikbaar en misschien gaan we later nog duiken. We hebben het nummer van de Nederlandse man en kunnen hem altijd contacten. 

Het is inmiddels spitsuur op de weg. We rijden terug naar de plek waar onze tassen liggen, denken we. We hebben geen idee waar we zijn en heen moeten, we doen maar wat. Dennis, Erwin en ik raken Joost kwijt in de file. Joost zat,  zoals hij het zelf later beschreef achter een 'eindslak', haha. Wij waren links langs de file gereden. Vervolgens rijden we zestig keer verkeerd, maken om de haverklap U-turns en schieten voor geen meter op. Telkens als we een goede weg zien blijkt het een éénrichtingsweg te zijn, en kunnen we er niet in, we worden er gek van.  Uiteindelijk uren later vinden we ons hostel, Joost zit er al die was tien minuten eerder en was ook tachtig keer verkeerd gereden, haha.

Ons driedaagse scooter avontuur is ten einde. We hebben 350 kilometer afgelegd, waarvan waarschijnlijk honderd door verkeerd te rijden. De tocht was tof en heeft ons veel van het eiland laten zien!