2015 - Koh Lanta tot Krabi.

Het is zo ver, we gaan moesson eiland verlaten. Van de tweenzeventig uur die we hier zijn geweest heeft het zeventig uur geregend, en hoe.

Half twaalf vertrekken we met een kleine bus richting Krabi. De verwachtte reistijd was twee en een half uur. Vijf uur later komen we aan.

We delen voor het eerst deze reis onze kamer met meer mensen, zestien om precies te zijn. Het ziet er overigens keurig uit. 

Na een tijdje ontspannen op m'n bed te hebben gelegen loop ik naar beneden. Joost en Manon zitten daar met een biertje. Ook Dennis en Erwin komen erbij zitten. 

Voor een paar euro eten we even later heerlijk bij een klein straat kraampje. Met een volle maag lopen we verder. We pakken allemaal op Joost na, nog maar weer een keer een massage. Dit keer geen Thaise- of oliemassage maar een Aloevera-masage van een uur. De ijskoude gel waarmee ze ons masseren is zoals de Thaise vrouwtjes zeggen goed voor onze verbrande huid. Dat komt goed uit, want we hebben de afgelopen vier dagen geen zon gezien, we zijn vast enorm verband nu.

De massage is wel oké, maar eigenlijk wat slapjes. Na de massage terug naar het hostel, even liggen. Tijdje later heb ik weer trek. Op dezelfde plek als vanmiddag duw ik rijst met kip, springrolls en wat garnalen naar binnen, prima. Door de pittige saus breekt het zweet me uit.

Na het eten zoeken we een feest dat in de buurt gaande zou moeten zijn. Uiteindelijk is het overal vrij uitgestorven. Erwin, Joost en ik poolen nog ergens. Het niveau is weer televisie waardig.

De volgende ochtend ben ik als eerste wakker. Vanuit mijn stapelbed kijk ik uit het raam. Moesson, alweer, wat een verrassing. Paar uur later komt ook de rest in leven. We ontbijten wat en huren daarna ondanks de regen toch scooters.

Dit was niet het beste idee van de vakantie. We rijden zo'n veertig kilometer om aan te komen bij een aantal tempels en beelden. Eerst lopen we een kleine grot in waar een aantal gouden beelden staan. Bij de ingang hangt een levensgroot bord met daarop de tekst "pas op voor je hoofd". Nog geen tien seconde later kopt Dennis vol overtuiging een niet te missen stuk rots, haha.

We besluiten naar de tempel boven op de berg te gaan. Via 1237 treden, en wat voor treden.. komen we aan boven op een berg waar een kleine tempel staat. Gelukkige knalde er weer een extreme moesson op ons neer vanaf het moment dat we de trap beklommen. doorweekt tot op het bot, en uitgeput komen we boven aan. Het uitzicht zou adembenemend zijn als de moesson niet zorgde voor dikke mist, hebben wij weer, haha.

Naar beneden gaat gelukkig makkelijker dan naar boven. De moesson wordt alleen nog heftiger.
Halverwege komen Erwin, Joost en ik drie Engelse jongens tegen. De jongens zitten nu al compleet stuk. We zeggen dat de tempel dicht is en dat ze voor niks zeshonderd treden hebben gebikkeld. Stomverbaasd kijken ze ons aan. "are you fucking kidding me " roept er een enigszins geïrriteerd. Joost, Erwin en ik liggen gevouwen. We vertellen ze dat we ze in de zijk nemen. Opgelucht en lachend lopen ze naar boven en dalen wij verder af, schitterend.

Beneden schuilen we heel even tot de regen wat minder wordt. Drijfnat rijden we opweg naar huis. Je hebt moessons en moessons. Dit is de moeder der  moessons. We kunnen bijna niks zien en de regen of hagel doet pijn aan onze gezichten. De rit lijkt uren te duren, wat een feest. Half onderkoeld komen we een tijd later aan. Met kleren en al spring ik onder de gelukkig heerlijk warm douche. Mijn hele lijf tintelt zoals vroeger na een voetbal toernooi midden in de winter, pijnlijk. Uiteindelijk ontdooien we.

In de avond halen we eten bij de McDonald's! Nederlandse prijzen maar werelds.

Later die avond pokeren we met onze zelfgemaakte pokerset, wat een creativiteit.

Morgen vliegen we met z'n vieren naar Kwala Lumpur in Maleisië. Hopelijk is daar wel zon.