2015 - Koh Tao Duiken deel 2 + avontuur!

Wat een dag, wat een dag! Alles zat erin! Vroeg op, half zes.. duiken,  extreem bikkelen, liters zweet, voldoening, grappen en ontspanning! Prachtig. 

De dag begon extreem vroeg. Half zes maakt onze wekker ons wakker! Veel te moe stappen we in een zwembroek. M'n ogen vallen bijna dicht terwijl de duikinstrictrice ons het een en ander uitlegt. We pakken onze duikspullen en worden met een klein bootje naar onze grotere boot gebracht. Varend naar de eerste duikplek trekken we onze uitrusting aan. In tweetallen voeren we alle checks bij elkaar uit. Eén voor één springen we achterwaarts van de boot af. Niet veel later dalen we af naar 18 meter diepte! Binnen twee minuten zie ik een murene! Verder zijn de rode, gele en allerlei andere gekleurde vissen in verschillende soorten en maten prachtig. Het is genieten! Uiteindelijk blijven we 35 minuten onder water, best een prestatie aldus de instructrice!

Na de nodige tijd op de boot, die het lichaam nodig heeft, duiken we op een nieuwe locatie voor de tweede keer deze dag, en  voor de vierde keer totaal de zee in!

Onder water voeren we oefeningen uit en communiceren via de aangeleerde gebarentaal! Deze duik is qua vissen het mooist! We zien echt van alles! Kogelvissen, nemo vissen, maanvissen etc. prachtig! 

Na deze duik, die we succesvol volbrengen worden we gefeliciteerd!  onze PADi is binnen! Nu mogen we gewoon duiken waar en wanneer we willen tot een diepte van 18 meter!

We mogen het helaas niet vieren met bier omdat dat niet goed is i.v.m. luchtbellen in ons lichaam door de diepe duik! Mangoshake dan maar!

Het is pas twaalf uur als we weer aan land komen. We hebben nog iets in de planning.. van ontspanning is geen spraken. 

Gister hoorde we van Carmen en Manon dat we met spoed naar onze nieuwe gabbers Luuk en Bram moesten, er was iets ergs gebeurd!

Aangekomen bij de jongens krijgen we een bizar verhaal te horen. We treffen Luuk met een keizersnee op zn scheenbeen en veel striemen op zn buik en borst. Bram heeft een brede grijns. De jongens hadden samen een scooter gehuurd. Luuk zat bij Bram achterop. Ze belanden bij een belachelijk stijle asfalt weg. bergopwaarts moet Luuk veelvuldig van de scooter af springen omdat het te stijl is. Toch gaan deze twee gekken verder haha. Of de weg nog niet erg genoeg was besluiten ze aan het einde van de asfalt weg door te gaan op een zand weg. Deze weg is echter geen weg te noemen. meermaals moeten ze de scooter uit diepen gaten en geulen tillen. Ieder normaal mens zou omkeren en terug gaan. Deze boys niet! zonder water trekken ze verder op de bizar stijle en extreem slechte soort van weg. In de hoop dat deze drama weg over gaat in een echte weg ploeteren ze verder. Uiteindelijk stranden ze ergens ver weg van de bewoonde wereld. compleet uitgeput zonder water. Eerst nog drijfnat van het zweet, even later kurk droog. De paniek slaat toe, teruggaan is te ver, rechtdoor houdt de weg op. Luuk is het zat, uitgedroogd ramt hij de scooter op z'n standaard. Vervolgemd baant hij zich via een stijle hellingen door de jungle een weg naar beneden richting de zee. Bram volgt. Even later glijdt Luuk uit, haalt zijn been open en laat zijn telefoon stuk vallen. Compleet uitgedroogd bereiken ze een tijd later de zee. De boys beginnen naar boten te zwaaien. De eerste boot zwaait terug. Dat was niet de bedoeling.  Luuk zwemt een stuk de zee in en klimt op op een rots. Luidruchtig zwaaiend naar meer boten. Net voor de jongens gaan zakken reageert een klein vissersbootje. Ze worden opgepikt. Aan boord gooien ze beiden in een keer een fles water naar binnen. De vissers zijn stomverbaasd. De boot brengt de jongens naar de kust waar onze hostels liggen. Blij dat ze het konden na vertellen, en opgelucht vertellen ze ons het verhaal.

Het probleem is nu dat Luuk niet meer soepel kan lopen en dat hun scooter nog diep in de jungle staat. Een scooter kwijt raken kost 55 duizend baht, omgerekend zo'n 1500 euro. De jongens vragen ons om ze te helpen. Ondanks de verwondingen van Luuk denken we dat de weg wel mee zou vallen en dat we het wel kunnen regelen. Aangezien Joost niet topfit is besluiten we twee scooters te huren.  Bram, Dennis, Erwin en ik vertrekken richting de plek van de scooter. Ik zit bij Den achterop en Bram bij Erwin.

Geleerd hebbende van het verhaal van Bram en Luuk nemen we drie flesjes water mee. We komen aan bij de bewuste asfalt weg. Zo'n weg hebben we nog nooit, maar dan ook echt nooit meegemaakt. Zo stijl dat sommige stukken echt niet te rijden zijn. steeds wordt de weg erger. We verklaren Bram compleet voor gek. Iedereen zou al zestig keer omgekeerd zijn. "En dit is nog NIKS zegt Bram". Inmiddels zijn we drijfnat en hebben we er al anderhalve fles water doorheen gejaagd. Op sommige stukken spring ik van de scooter af om te duwen. We bikkelen nu al extreem en we zijn nog niet eens bij de zandweg. 

Zwembadnat komen we aan bij de zandweg. Het eerste stuk is nog normaal begaanbaar met de scooter, ondanks dat het wel belachelijk stijl is. Even later laten we de twee scooters staan en gaan te voet verder. En dan te bedenken dat Bram en Luuk dit stuk met de scooter hebben gedaan, ongekend, Bizar zelfs. We zijn er nog lang niet zegt Bram en het wordt nog veel erger.  "erger vragen we verbaasd met z'n drieën". Hoe kan dat.. Iets later wordt het tog nog erger. Dit kan echt niet.  Lopend komen we al amper vooruit. We beginnen te twijfelen of we dit wel moeten doen en balen van het gebrek aan water. We zijn al te ver om op te geven. We zetten vol ongeloof door op de bizarre weg. Half uur later arriveren we bij een stijle helling, boven aan de hellingen zien we de scooter staan. Bram juicht dat hij nog staat en niet is omgevallen door de moesson van laatst. We liggen in een deuk door de bizarre plek van de scooter en Bram z'n reactie. Wat een figuren die twee Utrechtenaren, compleet gestoord maar werelds!

We pauzeren, komen even op adem. en bedenken een strategie. Dan beginnen we aan de helse tocht terug. Meer dan een uur lang duwen,  tillen, slepen en rijden we over de te stijle weg. We geven alles om de loodzware scooter constant uit de geulen en gaten te tillen. veelvuldig stoppen we, bedenken de route en boeken weer een paar meter progressie. We drinken de laatste halve fles water op. We zijn zo nat van het zweet dat elk lichaamsdeel en kledingstuk kletsnat is. Uitgeput zijn we. Uiteindelijk komen we boven aan de zandweg. We zijn te gebroken om euforisch te zijn maar we feliciteren elkaar! Bram is extreem blij en bedankt ons meermaals! Wat een tocht en wat moesten we strijden. We zijn nu met z'n vieren en hebben drie scooters. Nu nog de stijle asfalt weg terug. Met voor- en achterrem ingedrukt en voeten op de grond dalen we zo traag mogelijk af.

Beneden aangekomen stoppen we bij een Resort. Duiken direct in het zwembad, en bestellen vier liter water. Binnen vijf minuten zijn de flessen compleet leeg. Wat hadden we dit nodig. We lachen over de tocht. We zijn blij over de afloop. We besluiten om Luuk in de zijk te nemen als we terug zijn bij ons resort. 

Bram blijft weg. Dennis, Erwin en ik lopen naar het zwembad. We treffen Joost, Manon, Carmen en Luuk. "En.." vragen ze ons met een gespannen blik. Omgevallen antwoord ik. "Wat een debielen zijn jullie, wat een weg, te bizar, hoe konden jullie daar op gaan etc." Luuk zegt "Ik wist het, kon ook niet anders". Hoe erg is de schade vraagt hij.. Vrij erg zeggen we, Bram is nu kijken voor iemand die het kan repareren. Toch bedankt Luuk ons, hij geeft ons een hand. Een uur later komt Bram. In de tussentijd rookt Luuk zenuwachtig de ene naar de andere sigaret. We maken hem gek en zeggen dat de prijs hoog gaat uitvallen. Bram speelt mee; "jaa pik, onderkant lek, kappen gescheurd. Paar honderd schade". Je ziet Luuk balen. Even later zegt Bram "nee vriend alles is Oké!!".. Echt.. zegt Luuk... We liggen helemaal gevouwen! Luuk staat op met z'n manke been en vliegt ons om de nek!  "Respect jongens! Heerlijke grap! Ik ben zo blij! Thanks jongens, serieus!"

Mooi man! We praten na over de tocht en de weg en over hoe debiel ze zijn. We lachen veel! De sfeer is top.

Wat een dag! Een dag om nooit te vergeten! In de avond gaan we samen uiteten, lachen veel, de verhalen zijn mooi. Echt genieten dit!